De kerk in het midden houden Vandaag krijgt Jezus weer een bijzonder lastige strijd- en strikvraag voorgeschoteld: “is het geoorloofd belasting te betalen aan de keizer of niet?” (Mt 22, 17). Voor één keer spannen aartsvijanden samen om Jezus te strikken: langs de ene kant, “de Farizeeën”, die geen belastingen wilden betalen aan de gehate

The happy few De parabel van ‘de misdadige wijnbouwers’ was al overduidelijk gericht tegen “de hogepriesters en de oudsten van het volk”; de parabel van ‘de onwillige genodigden’ is nog veel explicieter. “De hogepriesters en de oudsten van het volk” hadden de boodschap al goed begrepen, maar volgens de evangelist Mattheüs vond Jezus het nodig

De fatale breuk De 3 synoptici (Mt, Mc, Lc) vertellen de parabel van de misdadige wijnbouwers. Het is dus een belangrijke parabel… Er is ook weinig of geen discussie over de uitleg van de parabel: “de landeigenaar” is God de Vader; “de wijngaard van Jahwe van de machten is Israëls huis, zijn bevoorrechte planten zijn

De Maria Magdalena mix Vers 31 van de evangelielezing (Mt 21, 28-32) moet verschrikkelijk aanstootgevend, ja zelfs beledigend, geweest zijn voor “de hogepriesters en de oudsten van het volk”: “de tollenaars en de hoeren zullen het koninkrijk van God eerder binnengaan dan u” (NBG21). De tollenaars of belastingontvangers werden veracht als collaborateurs van de Romeinen.

Beter laat dan nooit Elke mens kan gered worden, “wat ook het moment van zijn bekering is”, zei de heilige Efrem (306-373). Het is een spreekwoord geworden: te(r) elfder ure, dat wil zeggen op het laatste nippertje, zoals de misdadiger aan het kruis naast dat van Jezus (zie Lc 23, 40-43). De misdadiger bekeert zich

Ongehoord “Denk eraan dat de heiligen verdroegen versmaad te worden. Denk eraan dat Christus zelf versmaad werd, beledigd en gekruisigd omwille van u.”Deze reminder is van de heilige Pachomius (1ste helft van de 4de eeuw). Jezus leefde in harde tijden: Israël ging gebukt onder het juk van de Romeinen (63 v.Chr. – 135 n.Chr.), na

De Kerk is geen hoop stenen “Zodra onze bijeenkomst ten einde is, bekritiseert deze hier de andere daar, de een beledigt openlijk de ander, deze wordt opgevreten door afgunst, hebzucht of begeerte, een ander geeft zich over aan geweld, aan gluiperigheid of bedrog”, schrijft Johannes Chrysostomus. Eind vierde eeuw. Het lijkt gisteren geschreven te zijn.

De uiteindelijke vergelding Vorige week (of een vijftal verzen terug) werd Petrus nog opgehemeld door Jezus; nu wordt hij verguisd door dezelfde Jezus. Ja, hij had in Jezus dé Joodse Messias (h)erkend, maar meer dan waarschijnlijk zag hij daarin “een zegevierend koningschap” (Missaal). Petrus dacht meer dan waarschijnlijk aan een topfunctie als Eerste Minister van

The Rock Na de gevleugelde, geïnspireerde geloofsbelijdenis van Petrus (als antwoord op de moeilijke ‘quizvraag’ van Jezus), lanceert Jezus Zijn mysterieuze woordspeling op de naam van Petrus (die eigenlijk Simon heette): “op deze steenrots zal Ik mijn Kerk bouwen” (Petrus = Petros in het Grieks; “petra” = rots in het Grieks). Dit vers is zo

Redemptor gentium In 1714 componeerde Bach de cantate “Nun komm, der Heiden Heiland” (BWV 61), als een bewerking van een eeuwenoude hymne “Veni, redemptor gentium” genaamd. Het is wel een Adventscantate en er is bovendien een fundamenteel verschil met de evangelielezing van deze zondag: de vijandige, heidense streek van Zuid-Libanon had Jezus geenszins uitgenodigd om

Het voorteken Als men het bovennatuurlijke wil aanschouwen, kost dat moeite: men moet eerst “een hoge berg” beklimmen. En als men dan een glimp krijgt van het bovennatuurlijke, kan het schrik inboezemen (“een hevige vrees”). Maar de uiteindelijke bedoeling is terugkeren van de bergtop naar het ‘vlakke leven’ als een ander mens. We zouden die

De parelvissers Zowat iedereen is op zoek naar dat ene, enige hebbeding (denk aan het succes van de Kringwinkel) of op z’n minst de droom ervan: de grootste, gaafste diamant, de mooiste uitvoering van het mooiste stuk muziek, de beste vrouw (zie Spr 31, 10), de ware Jacob, de beste auto,… Vroeger, in het platen-

De zaaier Volgens de bekende parabel van de zaaier heeft men, statistisch gezien, één kans op vier om in goede aarde te zaaien. Het is één van de vele spreekwoorden van Bijbelse oorsprong: (niet) in goede aarde vallen. Er zijn ook 4 soorten toehoorders: verstokte ongelovigen of atheïsten, oppervlakkige gelovigen, verstrooide gelovigen en ontvankelijke gelovigen.

Wat is een juk? Een juk dient in de landbouw om ossen zwaar te laten werken of om iemands bewegingsvrijheid te ontnemen. Het juk doet ook onmiddellijk denken aan het slavenjuk waarover Paulus spreekt in Gal 5, 1: de Joden gingen toen (en gaan nu nog steeds) gebukt onder een ingewikkelde godsdienst met 613 regels,

Gastvrijheid Volgens de heilige Simeon, de Nieuwe Theoloog (949-1022), is het simpel: wij moeten “beledigingen en vernederingen” ondergaan “met vreugde”. Maar het moet gezegd worden dat de heilige Simeon “de Nieuwe Theoloog” een monnik was wiens intense spiritualiteit volledig gericht was op Christus. In de 21ste eeuw ligt dit soort radicale onthechting van de aardse