Paraklètos
In het Grieks duidt “paraklètos” op iemand die erbij geroepen wordt om te komen helpen. Vandaar de mogelijke vertalingen: pleitbezorger, Helper, Trooster,… Helemaal in het begin van de Bijbel (Gn 1, 2) is het “Gods Geest” die orde schept in de oerchaos. In Psalm 51, vers 13 vraagt David aan God om Zijn “heilige geest” niet te onttrekken aan hem. De Joden en de Getuigen van Jehovah schenken niet al te veel aandacht aan de Heilige Geest, maar bij Johannes is het concept van de heilige Geest helemaal uitgewerkt. Ongelovige mensen zien de heilige Geest niet, maar bij gelovige mensen, woont Hij als het ware in ons. Het lijkt er op dat de 3 personen van de Heilige Drievuldigheid in elkaar gestrengeld zijn: Jezus is in de Vader en de Vader is in Jezus. Jezus Christus zit in de gelovige en vice versa.
De christologie en de leer van de heilige Geest zijn zo verheven en zo ingewikkeld bij de evangelist Johannes dat de controverse over het “Filioque” in 1054 geleid heeft tot het Grote Schisma tussen de orthodoxe en de katholieke Kerk: komt de Heilige Geest voort uit de Vader alleen (zie Joh 15, 26) of ook uit de Zoon? In de evangelielezing van vandaag lijkt het erop dat Jezus op gelijke voet staat met de Vader en dat ze samen de Heilige Geest sturen.
God houdt in principe van iedereen (Hij laat de zon opgaan en Hij laat het regenen voor iedereen), maar God de Vader bemint in het bijzonder de gelovigen die Zijn Zoon volgen, die Zijn geboden onderhouden, die de Zoon liefhebben. God is werkelijk “ondoorgrondelijk” (Rom 11, 33)
(B.N.)