De appetizer
Met de gedaanteverandering wil Jezus Zijn 3 intimi bemoedigen met het oog op Zijn lijden. Theofanus van Ceramea (12de eeuw?) maakte een goede analyse van de gedaanteverandering: “met de tijd worden over het algemeen de beelden weggevaagd die het gezichtsvermogen aan de geest heeft gegeven”. De apostelen hadden Jezus al veel wonderen zien doen, maar toch wil de Heer hen nog een voorsmaakje van de verrijzenis geven om hen beter klaar te maken voor de lijdensweg. Dit “wonderbare schouwspel” (Theofanus van Ceramea) is als het ware een appetizer voor het verrijzenisleven op Paaszondag. Het zou allemaal niet veel mogen baten, want, uitgezonderd Johannes, waren alle apostelen gaan lopen op Golgotha. Bijna 2000 jaar later is het gemakkelijk, vanuit onze luie stoel, om kritiek te hebben op de lafheid van de apostelen, maar de grote vraag is of wij nog voldoende geloof putten uit de opgetekende wonderverhalen om te geloven in het verrijzenisgebeuren.
Het verrijzenisgeloof is niet het enige dat op de helling staat: ook de roeping van Abra(ha)m – emigreren naar een onbekend land op 75-jarige leeftijd – zou in onze tijd niet veel navolging kennen. Net zoals Petrus denken wij wellicht teveel in aardse termen, zoals het opslaan van aardse tenten, en hebben wij te weinig aandacht voor een “lichtende wolk” of voor wonderen in het algemeen.
Bernard