Hoezo een nieuw gebod?
De drie lezingen bieden een samenhangend beeld van geloof, hoop en liefde. De eerste lezing beschrijft de missie van Paulus en Barnabas, waarin zij de gelovigen bemoedigen om te volharden ondanks beproevingen. Het benadrukt dat het binnengaan in het Koninkrijk van God vaak gepaard gaat met uitdagingen, maar dat Gods genade hen leidt. De mooie, bekende tweede lezing schildert een visioen van een nieuwe hemel en aarde, waarin God alles nieuw maakt. Het biedt hoop en troost door te beloven dat verdriet, pijn en dood zullen verdwijnen, en dat God onder de mensen zal wonen.
De evangelielezing legt de nadruk op liefde als het nieuwe gebod van Jezus. Hij roept zijn volgelingen op elkaar lief te hebben zoals Hij hen heeft liefgehad, en stelt dat deze liefde het kenmerk is van ware discipelen. Kortom, door beproevingen heen (Handelingen), met de hoop op een vernieuwde toekomst (Openbaring), wordt liefde de leidraad voor het leven (Johannes). Samen vormen ze een oproep tot volharding, vertrouwen en liefde in het licht van Gods belofte.
Het gebod om je naaste lief te hebben als jezelf kwam al voor in het Oude Testament, specifiek in Leviticus 19:18. Jezus herhaalt dit gebod in het Nieuwe Testament, maar Hij geeft er een diepere dimensie aan. Hij noemt het een “nieuw gebod” omdat Hij niet alleen oproept tot liefde, maar ook specificeert dat deze liefde moet zijn zoals Hij ons heeft liefgehad: onvoorwaardelijk, opofferend en vol genade. Het verschil zit dus in de intensiteit en het voorbeeld dat Jezus zelf stelt. Waar Leviticus 19:18 vooral gericht is op het liefhebben van je naaste binnen de gemeenschap, breidt Jezus dit uit naar een universele liefde, zelfs voor vijanden (zoals Hij elders onderwijst in Mattheüs 5, 44). Zijn leven en dood worden het ultieme model van deze liefde.
(B.N.)