Pijnlijk actueel
In de eerste lezingen van het Oude Testament belooft God dat Hij zelf als herder voor zijn volk zal zorgen, om zijn volk te zoeken en te genezen. God brengt een boodschap van troost en vreugde voor Jeruzalem, waarin God zijn volk als een moeder zal troosten. De oproep om Gods geboden te volgen zou niet te moeilijk zijn volgens Deuteronomium 30, 11 met de belofte van zegen en nabijheid.
In het Nieuwe Testament horen we over de bevrijding van Petrus uit de gevangenis door een engel, een teken van Gods reddende kracht.
In Lucas 10 zendt Jezus 72 discipelen uit om het evangelie te verkondigen en leert hen afhankelijk te zijn van Gods voorziening. Jezus stuurt 72 discipelen uit (soms vermeld als 70) om het evangelie te verkondigen en Gods koninkrijk aan te kondigen. Hij stuurde hen twee aan twee naar steden waar Hij zelf later zou komen. De discipelen moesten de mensen voorbereiden op Jezus’ boodschap en aanwezigheid. Jezus wilde dat het evangelie breder verspreid werd dan alleen door Hemzelf en de twaalf apostelen. Het getal 70 (of 72) verwijst mogelijk naar de 70 volken in Genesis 10 of naar de 72 vertalers van de Septuagint, wat de universele reikwijdte van Gods boodschap benadrukt. Hij gaf hen instructies om zonder geld of extra bezittingen te reizen, zodat ze volledig op Gods voorziening vertrouwden. Ze kregen de opdracht om zieken te genezen en vrede te brengen in de huizen die hen ontvingen. Hun missie was een voorproefje van de verspreiding van het christendom na Jezus’ opstanding.
Later in dit hoofdstuk vertelt Hij de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan, waarin Hij benadrukt dat ware naastenliefde niet beperkt is tot etnische of religieuze grenzen. Het bekende vers van Leviticus 19, 18 (“Bemin uw naaste als uzelf”) bleef doorgaans beperkt tot de Joodse naaste en in die zin is de parabel van de Barmhartige Samaritaan revolutionair te noemen, hoewel in hetzelfde hoofdstuk van het Boek Leviticus (v. 33-34) te lezen stond dat ‘vreemdelingen’ goed behandeld moesten worden, ja zelfs gelijke rechten hadden, “want gij zijt zelf vreemdelingen geweest in Egypte”. Vele eeuwen later wou Jezus dit thema opnieuw duidelijk maken voor zijn land- en geloofsgenoten. Nog eens 2000 jaar later blijft het thema pijnlijk actueel…
In Lucas 15, 3-7 vertelt Jezus de gelijkenis van het verloren schaap, waarin Hij Gods vreugde over het terugvinden van één verloren zondaar benadrukt.
In de zomerse lezingen gaat het erover hoe we mensen moeten bereiken, hoe God zelf op zoek gaat naar degenen die verloren zijn. Alles benadrukt de liefde, de genade en de roeping om anderen te helpen, ongeacht hun origine of religieuze achtergrond.
(B.N.)